2. Wiecznie wesołe oczy

W tym rozdziale pojawia się pierwsza postać wymyślona przeze mnie. Ten rozdział pisałam na szybko więc ma za mało opisów. Nie wiem czy spodoba wam się nowa postać. Myślę że trochę za bardzo przesadziłam w jej zachowaniu.

James leżał na swoim łóżku w pokoju, jego orzechowe oczy stały w miejscu patrząc w sufit. Pomieszczenie pomalowany był na zielono, ścianę nad łóżkiem zajmowały napisy takie jak ,,Pokój tumana’’ czy ,, Rogacz śmierdzi’’ wypisane przez Syriusza. Po drugiej stronie stał stolik i szafa. Po pokoju latał Łapa przeszukując szuflady i patrząc pod szafki.

-Widziałeś moją koszulkę z Fatalnych Jędz?-zapytał Syriusz.

-Nie-odpowiedział James- Musisz jechać?

-Ta kobieta nazywająca się moja matką udusi mnie jak się nie zjawie.

-Wcześniej mówiłeś że bez ryzyka nie ma zabawy…

-Będą kuzynki z Francji…-rozmarzył się Łapa.

-Ty szczęściarzu.

-Masz Rudą! Chociaż to pewnie jedyna dziewczyna która cię olewa- za to zdanie dostał poduszką-Ej no!

-Ona mnie kocha-warknął James.

-Obiad!-rozległ się głos pani Potter z dołu i obaj chłopcy pobiegli na dół.

Syriusz uwielbiał rodzinę Rogacza. Nie przejmowali się czystością krwi. Kiedy obiad dobiegł końca pożegnał się z nimi i za pomocą proszku Fiuu znalazł się na Grimlaud Place 12 –domu Blacków. Kuchnia w jego domu była porządnie wysprzątana a na środku stał długi stół przykryty śnieżnobiały obrus. Obok stał skrzat domowy z haczykowatym nosem i wielkimi uszami.

-Panicz Syriusz-zaskrzeczał skrzat – Jednak pan wrócił.

-Och… myślisz że nie mam co robić niż ciebie słuchać-westchnął i zaczął wnosić swój kufer po schodach.

Pokój wyglądał tak jak wcześniej cały pomalowany w barwach Gryffindoru (czerwony i złoty). Pogrzebał w szafie i znalazł dawno nie noszoną szatę wyjściową. Ubrał się w nią jak najszybciej i zeszedł z powrotem do kuchni. Usiadł na jedno z krzeseł i zawiązał eleganckie buty. Po chwili zobaczył wystrojonego Regulusa-swojego brata który sprawdził czy wszystkie naczynia są dokładnie wypolerowane. Miał on takie same ciemne oczy które nie wydawały się tak wesołe i ciepłe. Włosy były tak samo ciemne tylko że o wiele krótsze. Syriusza rozmieszało zachowanie brata. Tak jak reszta jego rodzinny Regulus cenił czystą krew. Nienawidzili siebie od dziecka i nigdy nie widzieli w sobie bratniej duszy. Po chwili wpadła matka chłopców.

-A jednak jesteś- popatrzyła na Łapę z pogardą i zwróciła się do jego brata- a ty mój synku jaki ty wspaniale wyglądasz.

Wcale nie przejmował się tym że pani Black zajmuję się jego bratem. Wręcz przeciwnie, nawet go to cieszyło. Po chwili zjawili się piersi goście, on nadal siedział z wlepioną twarzą w obrus. Nie zwracał uwagi przemowy jego matki o czystości krwi. Wszyscy słuchali ją z wielka uwagą. Zauważył tylko jedną osobę która nie zwracała uwagi na nudny wykład. Była to ładna dziewczyna. Miała ciemno blond włosy które upiętę były w kok, po obu stronach wypuszczone były kosmyki tworzące loki. Niebieskie oczy były tak duże i wesołe jak oczy niemowlęcia. Chociaż jej usta wykazywały znudzenie oczy świeciły radosnym blaskiem. Ubrana była w blado- rożową suknię i białe rękawiczki sięgające do łokci. Przestał przyglądać jej się wtedy gdy pani Black zaprosiła wszystkich do salonu na tańce. Tylko on został przy stole. Tajemnicza dziewczyna też gdzieś zniknęła. Nie miał zamiaru siedzieć tu sam więc poszedł do swojego pokoju. Pod schodami zauważył parę czerwonych trampek. Podszedł tam niepewnie i zauważył siedzącą dziewczynę której podczas posiłku tak się przyglądał. Zamiast eleganckich butów miała trampki które przed chwilą ujrzał. Dziewczyna otwierała usta gdy Łapa się odezwał:

-Nie najlepszą kryjówkę sobie wybrałaś. Widać cię.

-Ja wcale się nie ukrywam-zaprotestowała wstając.

-Syriusz Black droga pani- powiedział całując ją w rękę.

-Black? Kolejny który uważa że ważna jest tylko czysta krew-prychnęła.

-Co? Czy nazwisko Black czyni cię władcą?-zapytał trochę oburzony.

-A co tak nie jest?

-Wyobraź sobie że nie.

-To co tu robisz?

-Nie uważasz że ja też mam prawo do pytań?

-Właśnie już je zadałeś. Tak więc skoro nie jesteś fanem czystej krwi to co tu robisz?-powiedziała stanowczo zwężając usta w wąską linię jak profesor McGonnagal i marszcząc nos w dziwny sposób.

-Miały być ładne kuzynki z Francji. I oto jedna piękna wrzeszczy na mnie-odpowiedział z huncwockim uśmieszkiem.

-Po pierwsze nie jestem Francuską. Po drugie nie lubię jak ktoś mówi że jestem piękna.

-Każda dziewczyna za taką pochwałę z moich ust mogłaby sobie rękę uciąć.

-Nie bądź śmieszny-prychnęła –Przecież ty jesteś największym kretynem jakiego miałam okazję spotkać.

-Dziękuję za komplement-odpowiedział kłaniając się a na jego twarzy wciąż znajdywał się szeroki uśmiech- A może zdradzisz mi swoje imię?

-Viktoria Steck.

-Chodzisz do hogwartu?

-Chodziłam do Beauxbatons ale zacznę piąty rok w Hogwarcie.

-A może piękna pani coś więcej o sobie opowiesz?- zapytał szarmańsko.

-Nie mów do mnie piękna bo cię uduszę-zagroziła mu-Mówiłam że jestem Vicky.

-Pozwalasz mi mówić do ciebie w skrócie… Czyli mnie lubisz –stwierdził- Albo mnie kochasz.

-Za dużo to ty sobie nie wymyślaj- jej twarz przybrała groźny wyraz.

-Ale przyznaj że miedzy nami zaiskrzyło…-nie dokończył bo dostał porządnego kopniaka w nogę-Auu! Za co?

-Za to że myślisz że cię kocham. Za to że mówisz do mnie piękna… I za to że jesteś kretynem.

-Przepraszam. Ta suknia ci pasuję…-był to kolejny błąd bo znowu dostał kopniaka- Auaaa! Za co teraz?

-Za to że powiedziałeś że suknia mi pasuję!

-Wszystkich chłopaków bijesz za komplementy!?

-A żebyś wiedział! A szcze…

-To ty jesteś Vicktoria Steck?-rozległ się zimny głos należący do Regulusa. Chłopak opierał się o próg drzwi z skrzyżowanymi rękami na piersiach. Jego tajemnicze spojrzenie wędrowało po twarzy Vicktori.

-Tak-odpowiedziała stanowczo.

-Twoja matka prosiła abym ci pokazał rodzinny gobelin.

-Ja ją zaprowadzę-warknął Syriusz w stronę brata.

-Ale…-powiedział zmieszany Regulus.

-Choć Vicky-odparł szarmańsko Łapa.

-Miała pójść ze mną-zaprotestował.

-Czy to moja wina że powiedziałeś mi że podobają ci się jej nogi- skłamał Syriusz. Wiedział dokładnie że dostanie kopniaka od Vicky.

 Dziewczyna obróciła się do Regulusa zaciskając pięści. Przez chwilę myślał że po prostu odpuści, mylił się. Zamachnęła ręką i walnęła jego brata w twarz. Chłopak zakrył sobie nos z którego leciała krew. Vicky stała z groźnym spojrzeniem.

-Jeszcze raz to usłyszę to cię powieszę!-krzyknęła.

-Chcesz zobaczyć ten gobelin?-zapytał niepewnie Syriusz.

-Nie za bardzo-mruknęła- Do zobaczenia w Hogwarcie!- dodała i pobiegła w stronę salonu.

Łapa patrzył chwilę w miejsce które zniknęła Dopiero po chwili ocknął się jakby był w transie. Szybko ruszył w stronę swojego pokoju. Przebrał się w T-shirt i dżinsy. Zmienił też eleganckie buty na wytarte adidasy. Z głośnym hukiem zniósł kufer po schodach. Wrócił do kuchni gdzie przy stole siedziało kilka osób zajętych rozmową. Podszedł do kominka i zaczął szperać w kredensie który stał obok. Kilka osób zwróciło na niego. Po chwili zobaczył panią Black idącą w jego stronę.

-A ty dokąd?!- zapytała.

-Do Anfromedy-odpowiedział obojętnie i znalazł w szafce proszek Fiuu.

-To zdrajca krwi!-oburzył się Regulus który stał za swoją matką.

-No i co z tego-burknął i włożył kufer do kominka – A nosek cię już nie boli?-zapytał z udawaną litością na co brat obrzucił go morderczym spojrzeniem.

-Co ty sobie wyobrażasz? - oznajmiła pani Black.

-Duuuuuużo. Może wrócę na następne wakacje -wszedł do kominka i zobaczył Vicktorię, uśmiechnął się do niej a po chwili wirował już w zielonych płomieniach.

 Upadł na podłogę w małej kuchni. Na ścianach wisiały zdjęcia i obrazki. Szafki wyglądały na bardzo stare. Ledwo się zamykały ponieważ w środku znajdowało się wiele naczyń i książek. Na środku stała trzyletnia dziewczynka w drobnych loczkach w niebieskim kolorze. Obejmowała wielki słoik z świerszczami. Obok niej stała kobieta w ciemnych włosach i oczach.

 -Mamo ziostaw wiesz ile je łopałam a tym riazem mi…-przerwała gdy zobaczyła Łapę który wypadła z kominka- Siriusz!

-Witam panie-powiedział wstając i wytrzepując koszulkę z popiołu. Chciał do nich podejść ale zaraz spadła twarzą na podłogę –Auaaa!

-Nic ci nie jest?-zapytała Anfromeda – Nimfadora mówiłam ci żeby schowałaś tą miotłę!

-Mamo tylko nie Nimfadora!-krzyknęła dziewczynka.

-Dlaczego? To takie ładne imię!-powiedział Syriusz sarkastycznie kiedy dziewczynka oparła swoją miotłę o ścianę.

-Niprawda!

Nagle do kuchni wszedł grubszy jasnowłosy mężczyzna. Nazywał się Ted Tonks.

-Witaj Syriuszu!-przywitał go ciepło uściskąjąc jego dłoń.

-Dora znowu wyłapała świerszcze-poskarżyła się mężowi Anfromeda.

-Dobrze. Syriuszu będziesz spał w salonie na kanapie. Córeczko do łóżka-wyszła z kuchni z swoim mężem. Dora też zmierzała do wyjścia gdy Łapa ją zatrzymał.

-Dasz mi te świerszcze za dwie tabliczki czekolady?-zapytał cicho.

-Dwie tabliczki czokolady, paczkę czokoladowych żab i trzy cukrowe lizaki-postawiła swój warunek.

-Chcesz żebym zbankrutował?

-To sobie je sam łap!

-Dobra niech ci będzie… ale złapiesz jeszcze tuzin.

-Dobra.

Jak podoba wam się postać Vicktorii?