8. Wycieczka futrzaków

Z dedykacją dla tych którzy komentują mojego bloga.

James kopnął z całej siły w nogę łóżka. Szybko tego pożałował bo stopa zaczęła go przeraźliwie boleć.

-Stary dobrze się czujesz?- zapytał Syriusz.

-Ona jest z Longbottomem!- krzyknął Rogacz.

-Na serio?

-Widziałaś jak się do niego uśmiechnęła- zaczął mu uświadamiać- Do mnie kiedyś się tak uśmiechnęła jak ją potrąciłem czy coś?

-Bo ty ją nigdy nie przeprosiłeś- odezwał się Peter szukający paczki czekoladowych żab.

James położył się zrezygnowany na łóżku i zaczął rzeźbić scyzorykiem na oparciu łóżku słowa: ,, Uroczyście przysięgam, że knuję coś niedobrego’’. Starał się powstrzymać wizję Lily w białej sukni przyrzekającej Frankowi miłość na wieki. Jednak musiał przyznać że ta Ruda osóbka woli kogoś innego.

Kolejne tygodnie były kolejną dawką nauki. James cały czas myślał że Lily jest z Frankiem. Ruda za to dziwiła się dlaczego za nią nie chodzi i nie pyta się o randkę. Chociaż kiedy cały czas ja podrywał wkurzało ja o to, ale jeszcze bardziej gdy tego nie robił. Irytowało ją że Rogacz przechodzi obok niej ni zaszczycając jej ani jednym spojrzeniem.

-Rogacz!- krzyknął mu do ucha Syriusz podczas lekcji transmutacji- Cały czas patrzysz się na Rudą. Daj sobie z nią spokój. Skoro jest z Longobottomem…

James gwałtownie obrócił głowę próbując wyrzucić z myśli Lily i zająć się notatkami. Jednak cały czas w jego głowie była rudowłosa osóbka. Przepisał kilka zdań które powiedziała profesor McGonnagal. Cały czas pragnął się popatrzeć na Rudą. Kiedy to zrobił dostał od Łapy łokciem w żebra. 

-Dobra- warknął James- Już nie patrze.

-Peter nie rozpychaj się tak!-krzyknął Syriusz kiedy podążali powoli pod peleryną-niewidką.

-Chcesz żeby nas usłyszeli- warknął James i pokazał na panią Pomfrey prowadzącą Remusa do wierzby bijącej.

Lunatyk rozglądnął się szukając przyjaciół, Glizdogon wyciągnął rękę spod peleryny-niewidki i szybko ją schował. Remus posłał im znaczące spojrzenie i wszedł do tunelu za pielęgniarką. Peter zmienił się w szczura a James i Syriusz nadal czekali po peleryną niewidką. Kiedy pani Pomfrey znikła w drzwiach prowadzących do zamku zrzucili z siebie nakrycie. Peter nagle gdzieś zniknął a zamiast niego pojawił się szczur z ogonem przypominającym dżownice. Przebiegł aż do pnia drzewa i oparł się małymi łapkami o narośl na pniu, drzewo natychmiast znieruchomiało.  

-No już!- pośpieszył ich Rogacz i weszli do tunelu pod wierzbą bijącą.

Szli tunelem a z końca ale znieruchomieli gdy usłyszeli wycie wilka. Spojrzeli na siebie z Huncwockim uśmieszkiem a potem zamiast ich stał wspaniały jeleń i wielki czarny pies. Jeleń zniżył łeb bo jego rogi zahaczały o sufit. Szybko dotarli do końca tunelu i zobaczyli wnętrze starej chaty. Leżały tam połamane krzesła, wieszaki na ubrania pospadały z ścian. Pośrodku stał wielki wilk. Nie przypominał tak dokładnie wilka. Miał w sobie coś ,,ludzkiego''. Był to Remus, był to wilkołak i futrzany problem Huncwotów.